Van veel praten, naar gestructureerd gebruik van mijn stem
00:00
/
00:00
Aan de achterkant van de radio in de woonkamer van mijn ouderlijk huis kon je een microfoon inpluggen. Zo speelden mijn broers en ik radiootje. Op een dag had ik de microfoon ingeplugd vlak voordat mijn vader thuis zou komen. Ik zat in een andere kamer klaar met de microfoon in mijn hand en de Nieuwe Rotterdamse Courant op schoot. Mijn vader was nog maar nauwelijks in de woonkamer of daar schalde mijn stem uit de radio: "Dit is de radionieuwsdienst verzorgd door het ANP, het Algemeen Nederlands Persbureau." Vervolgens begon ik de krant voor te lezen.
De eerste stap naar de echte radio zette ik jaren later, in de studentenflat aan de Hoendiepkade in Groningen. Ik had in de krant gelezen dat in het naburige Friesland een jongeman bij zijn ouders op bezoek was en daar filmpjes had laten zien van de oorlog in Vietnam. Als soldaat van het Amerikaanse leger had hij daar meegevochten. Het leek mij een goed idee om deze Friese Amerikaanse soldaat te interviewen en de opname naar de radio te sturen. Ik belde vooraf met het Vara-radioprogramma 'Uitlaat' en sprak met ene Wim de Bie. Hij zei dat hem dat interessant leek en dat ik het interview maar moest maken. Hij kon niks beloven, maar zou zeker naar de opname luisteren.
Ik leende van een medestudent een loeizware Philips-tape-recorder (die wij toen nog "bend-riecorder" noemden) en toog naar Drachten. Met het geluid van de ratelende 8mm-projector op de achtergrond vertelde de soldaat wat wij zagen: hoe hutjes in brand werden geschoten en hoe de mensen, inclusief vrouwen en kinderen, die uit hun brandende hutjes vluchtten, werden doodgeschoten. Een krankzinnige ervaring. Wim de Bie vond het heel bijzonder. Ik was binnen bij de radio.
De rest is geschiedenis. Voor meer over mij, o.a. over mijn werk voor radio- en tv, zie mijn Facebook- en Linkedin-profiel.
De eerste stap naar de echte radio zette ik jaren later, in de studentenflat aan de Hoendiepkade in Groningen. Ik had in de krant gelezen dat in het naburige Friesland een jongeman bij zijn ouders op bezoek was en daar filmpjes had laten zien van de oorlog in Vietnam. Als soldaat van het Amerikaanse leger had hij daar meegevochten. Het leek mij een goed idee om deze Friese Amerikaanse soldaat te interviewen en de opname naar de radio te sturen. Ik belde vooraf met het Vara-radioprogramma 'Uitlaat' en sprak met ene Wim de Bie. Hij zei dat hem dat interessant leek en dat ik het interview maar moest maken. Hij kon niks beloven, maar zou zeker naar de opname luisteren.
Ik leende van een medestudent een loeizware Philips-tape-recorder (die wij toen nog "bend-riecorder" noemden) en toog naar Drachten. Met het geluid van de ratelende 8mm-projector op de achtergrond vertelde de soldaat wat wij zagen: hoe hutjes in brand werden geschoten en hoe de mensen, inclusief vrouwen en kinderen, die uit hun brandende hutjes vluchtten, werden doodgeschoten. Een krankzinnige ervaring. Wim de Bie vond het heel bijzonder. Ik was binnen bij de radio.
De rest is geschiedenis. Voor meer over mij, o.a. over mijn werk voor radio- en tv, zie mijn Facebook- en Linkedin-profiel.
Behalve radioreportages maken en verslagen voor de krant schrijven, was ik in de jaren '70 van de vorige eeuw ook regelmatig te zien als buitenlands correspondent in het NOS-Journaal. Dit is een foto uit de speelfilm 'Den Uyl en de affaire Lockheed' uit 2010, waarin een originele bijdrage van mij, uit het NOS-Journaal van 1976, werd gebruikt.